Regulacioni plan grada u konačnoj formi izrađuje arh. Ratomir Bogojević 1946. godine. Zbog povećanja broja stanovnika u gradu i razvoja raznih grana industrije arh. Bogojević predvideo je intenzivnu stambenu izgradnju nakon rekonstrukcije postojećeg fonda i osposobljavanja terena za gradnju novih stambenih objekata. Zbog nestašice stanova paralelno sa izradom generalnog urbanističkog plana, arh. Bogojević radio je i detaljan plan za južni i severni deo grada, za koje je bila predviđena izgradnja novog tzv. Radničkog naselja na jugu, odnosno Novog naselja (kasnije nazvano naselje „Zele Veljković“) na severu. Ovaj prostor je prema Urbanističkom planu iz 1947. godine bio predviđen za izgradnju objekata kolektivnog stanovanja, a blizina fabrika „Zele Veljković“ i „Leteks“ bila je glavni osnov za podizanje novog naselja, kako bi se stambeno pitanje dela radnika tekstilne industrije rešilo. Neki od prethodnih vlasnika zemljišta ustupili su zemlju uz zahtev da im se obezbede stanovi u novom naselju. Deset tipskih zgrada izvedeno je do 1950. godine u naselju „Zele Veljković“. One su po svojoj formi bile slične onim u Radničkom naselju – kvadratne osnove, sa prizemljem i spratom, sa ukupno šest stana (po tri po spratu) i četvoroslivnim krovom. Na delu parcele ispred ulaza nalaze se travnjaci sa zimzelenim i listopadnim rastinjem. Na prostoru između svake dve zgrade nalaze se po dve duže spojene garaže.

Godine 1966. Odeljenje za finansije opštine Leskovac usvojilo je predlog građevinskog preduzeća „Graditelj“ da se na mestu gde su u to vreme bile privatne parcele i njive, koje su nakon donošenja rešenja nacionalizovane, izgradi nastavak stambenog naselja sa većim brojem prizemnih slobodnih kuća i kuća u nizu sa dvosobnim stanovima. Ovo rešenje stupilo je na snagu nakon što je „Graditelj“ izvršio isplatu eksproprisanog zemljišta i useva prethodnim vlasnicima. Elaborat za urbanističko rešenje na ovoj teritoriji sastavili su arh. D. Jovanović, glavni arhitekta i saradnici arh. O. Jovanović, inž. P. Popović i teh. J. Živković. Severni nastavak naselja sadrži 76 kuća u nizu, 18 prizemnih slobodnih kuća i 16 zajedničkih garaža, za novih 470 stanovnika, kako je projektom tada predviđeno. Podrumi nisu predviđeni zbog visokog nivoa podzemnih voda. Umesto podruma predviđene su posebni pomoćni objekti u dnu dvorišta, predviđeni za smeštaj zimnice i ogreva. Prema planu ozelenjavanja, predviđeno je dosta zelenih površina, kako oko naselja, sa dečjim igralištima, tako i unutar njega, u dvorištima na samim parcelama. Garažiranje vozila predviđeno je u individualnim boksovima koji su povezani u zajedničke objekate. Za ozelenjavanje na parcelama u celom naselju težilo se izbegavanju stereotipnih drvoreda, te su ovi prostori obrađeni parkovski, kombinovanjem zimzelenog i listopadnog visokog drveća. U opisu projekta naznačeno je da se plan ozelenjavanja mora poštovati i ne sme se menjati bez saglasnosti Zavoda za urbanizam. Plan ozelenjavanja osmislili su arh. D. Jovanović, saradnici: arh. O. Jovanović i arh. S. Karabegović. Glavni arhitekta za projekat za kuće u nizu i individualne kuće u severnom delu naselja bila je Nada Mratinković, a saradnici: arh. Jovan Pop-Kocić, ing, B. Mladenović, tehn. S. Branković.

Stambene zgrade iz pedesetih godina su danas u relativno dobrom stanju, sa održavanim zelenim površinama. Na nekim je fasada u vidno lošem stanju. Zelenilo na parcelama ispred nekih zgrada je uređeno i održavano, dok je ispred drugih zapušteno.

Izvori

Istorijski arhiv Leskovac, br 11.837/1-66, br. 480/1-67

Podnosilac izveštaja

Jana Gligorijević, istoričar umetnosti